agenda loopt leeg, feitelijk zou er meer ruimte moeten zijn om de eerste volledige versie artikel 5 te schrijven en de revisie van artikel 4 op te pakken. Alleen al dagen het concentratievermogen van een goudvis, waardoor er zo weinig uit mijn handen komt, en uiteraard door alles afgeleid.
Hebben jullie daar ook last van? Wat helpt jou?
In elk geval de pomodoro methode maar weer van stal halen en concrete kleine doelen stellen.
Ik was van plan om het bij zes artikelen te laten voor mijn proefschrift. Alleen nu borrelt er toch alweer een concreet idee voor artikel 7, een casusomschrijving van iemand die veel last heeft van gecompliceerde rouwklachten bij baanverlies. Om voelbaar te maken waarin deze rouwsymptomen verschillen van depressie en angst bij baanverlies.
En ja dan begint ook meteen weer de behoefte aan kwalitatief onderzoek te borrelen, interviews af te nemen. Voor nu parkeer ik hem nog even, maar wie weet.. als deze crisistijd lang aanhoud is het wel zinvolle tijdsbesteding…
Er is nu eenmaal nog zo weinig bekend over het rouwen om baanverlies en er valt nog zoveel te onderzoeken, dat we met zes artikelen pas net de randen kunnen aanraken.
Maar eerst discussie sectie afronden van artikel 5 – negatieve cognities bij baanverlies.
